Ben Çocuklarımı Sevdim!
Bir sosyoloji profesörü öğrencilerine ilginç bir ödev verdi. Öğrenciler, şehrin fakir gecekondu semtlerinden birine gidecek, orada yaşayan gençlerle görüşüp, önceden hazırladıkları anket sorularını soracaklardı. Anket bitince de görüştükleri gençleri ileride nasıl bir gelecek beklediğine dair tahminî bir rapor yazacaklardı.
Bu öğrenciler, ödevleri gereği tam 200 gençle görüştüler ve anket yaptılar. Sonunda hazırladıkları raporda ise bu 200 gencin her biri için, aşağı yukarı aynı şeyi yazdılar:
“Hiç şansı yok! Yirmi yaşına kadar ölmez ya da birini öldürüp hapse girmezse, hayatını −en iyi ihtimalle− limanda hamallık yaparak geçirir.”
